Psychologia

Zjawisko niewidzialnej lojalności

Kochani, chcę dziś się z Wami podzielić kolejną literką, czyli L jak lojalność. ,,Jeśli nie wiesz jak się zachować, na wszelki wypadek zachowaj się przyzwoicie” Antoni SłonimskiUważam, że to cenna zasada. Warto z niej skorzystać, szczególnie w życiu dorosłym.

Według Uniwersalnego słownika języka polskiego lojalność to: prawość, wierność, rzetelność w stosunkach międzyludzkich. Źródłem lojalności jest wzajemność, ba nawet zależność. Szczególnie widoczna w rodzinie jako najważniejszym systemie. Niestety w tejże rodzinie dochodzi do wielu nieprawidłowości, na szczególna uwagę zasługuje zjawisko NIEWIDZIALNEJ LOJALNOŚCI, która sprowadza się do nadmiernego poczucia obowiązku przez dziecko wobec rodziców jak i postawy, która sprowadza się do nieuczciwych żądań wobec dziecka. Mechanizm ten przypomina mechanizm ,,samospełniającej się przepowiedni”, tworzy się tzw. dziedzictwo, spadek. I właśnie w dziedzictwie między innymi można otrzymać zaufanie albo brak zaufania.

Zadaniem koniecznym zadanym każdemu rodzicowi jest umiejętność towarzyszenia dziecku, przy tworzeniu indywidualności dziecka i przynależności do innych. Kiedy rośnie autonomia emocjonalna, poznawcza, społeczna, finansowa dziecko przekształca się i rozwija do dorosłości, a dokładnie do wczesnej dorosłości.

Do postulatów rodzicielskich należą min. :

1. zmniejszenie psychicznej kontroli nad własnym dzieckiem,

2. wspieranie Go w dążeniu do autonomii oraz samowystarczalności,

3. tworzenie przez dziecko własnej tożsamości.

Lojalność z jaką się mierzymy w rodzinie, będzie rzutować na naszą lojalność w związkach partnerskich, przyjacielskich. Dorosłość wymaga rekonstrukcji jeśli zawiodło dzieciństwo. Otaczajmy się tylko wysoko lojalnymi ludźmi i sami nimi bądźmy.

Życzę każdemu twórczego treningu lojalności w codzienności.

Magdalena Sawicka-Bartosik

Psycholog, pedagog, psychoterapeuta

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *